Яңалыклар

Тукай «Идел» газеты редакциясендә

«Идел» газеты редакциясе һәм матбагасы шәһәрнең эшчеләр бистәсе Тияктә, хәзерге Воронеж урамында, ике катлы агач йортның астагы этажында урнашкан, өстә приходская школа иде. Без аны Хәбибулла Насыйбуллин мәктәбе дип йөртә идек.

Чын иҗат кешесе

Әсәрне башлау бурычы йөкләнгән җөмлә мөһим үзенчәлеккә ия. Язучы кеше аны табар өчен беркайчан да вакытын кызганмый. Айдар Хафизга 75 яшь тулу уңаеннан, китап язуны театр миңа йөкләгәч, мин дә шактый вакытлар эзләдем аны. Инде менә Айдар Хафизның башыннан узган вакыйгаларны, аның үзенчәлекле тормышын, гаять бай иҗатын гәүдәләндерергә бурычлы китапның ничегрәк булырга тиешлеге берникадәр төсмерләнә башлаганда, уй-фикер болытларымны яргалап, күңеле изгелеккә тарта, дигән якты гыйбарә калыкты.

Илһам кайчан килә?

«Болгар» мосафирханәсенең кырыгынчы бүлмәсендә өч шагыйрь сөйләшеп утыра: Габдулла Тукай, Сәгыйть Рәмиев, Зариф Бәшири.

Тукай Бәширине өнәп бетерми, аның тизрәк чыгып китүен тели. Кунак ителгән, сыйланган, сөйләшәсе сүз дә беткән, аңа бары, саубуллашып, рәхмәтләр әйтеп чыгып китәсе генә калган. Ә Зариф Бәшири чыгып китәргә җыенмый, такылдавын дәвам итә, әле бер темага, әле икенче темага күчә.

Теләкләрем тормышка ашты

Төшемдә Тукай

2015 елда «Кардәш каләмнәр» (Төркия) журналы Тукайның 130 еллыгына багышлап махсус сан әзерләде. Шулвакыт мин: «Тукайны төшендә күрүче шагыйрь, язучы, галим, мөгаллим, укучы-шәкерт, артист, журналист яисә гади халыктан берәр кеше булдымы икән? Газета-журналлар шундый сораштыру оештырып, «Төшләрдә Тукай» исемле сәхифә ачсалар, ничек кызык һәм яхшы булыр иде», – дип уйлап куйган идем. Махсус сан әзерләгәндә дә, төрек шагыйре Али Акбаш белән бергә Тукайның 130 шигырен төрекчәгә тәрҗемә иткәндә дә, бөек Габдулланы төштә күрергә тилмердем. Әмма насыйп булмады.