Шәйхи Маннур (Шәйхелислам Фәрхулла улы Маннуров) 1905 елның 15 гыйнварында элекке Казан губернасы Мамадыш өязе (хәзер Татарстанның Мамадыш районы) Тулбай авылында туган.
Ул 1980 елның 10 июнендә Казанда вафат булды һәм үзенең язма васыяте буенча туган авылы Тулбай авылы зиратына җирләнде.
Россиянең атказанган, Татарстанның халык артисты Клара Хәйретдинова нәкъ Казан артында – Биектау районының Өнсә авылында дөньяга килгән. Җәйнең уртасында – шаулап аткан чәчәкләргә, «мине өз» дип мөлдерәп торган җиләкләргә мул вакытта тугангадыр – аннан һәрчак зиннәтле купшылык бөркелеп тора. Атлаганда да үз дәрәҗәсен белеп атлаган, әйтер сүзен сайлаганда да аны адресатына һичшиксез барып җитәрлеген тапкан ханым ул. Клара ханым белән аралашкан берничә дистә елда мин аның киң күңеллелегенә, юкка-барга вакланмаучан холкына, ханбикәләргә хас көязлегенә сокланам.
«Мәдәни җомга» газетасы, «Безнең мирас» һәм «Казан утлары» журналларының баш мөхәррирләре, әдипләр Вахит Имамов, Ләбиб Лерон һәм Рөстәм Галиуллин, ике арадагы әдәби бәйләнешләрне ныгыту өчен, Уфада иҗади сәфәрдә булды. Алар анда «Агыйдел» һәм «Шоңкар» журналларының баш мөхәррирләре, Башкортстан язучылары һәм шагыйрьләре белән очрашып, электән килгән әдәби-мәдәни дуслыкны ныгытуга юнәлтелгән эшләр, киләчәккә ниятләр турында сүз алып бардылар. Кунаклар, җавап йөзеннән, Башкортстан әдипләрен үзләренә чакырдылар. Әлеге очрашулардан кайбер фотомизгелләрне сезнең игътибарыгызга да тәкъдим итәбез.
Мәгълүм ки, халыкка дача өчен җирнең юньлесен бирми хөкүмәт. Йә ул элеккеге карьер булыр, яки сазлык. Яисә чокыр-чакыр. Андый җирне алдыңмы инде, гомер буе туфрак ташып чиләнәсең.
Әнә, язучыларның «Весна» дип аталган дачалар җиреннән элек кирпеч заводы өчен сары балчык чыгарганнар. Хәзер инде, киресенчә, шундагы үз җиренә һәркем үзе булдыра алганча балчык-туфрак ташый.
Беренче карашка ул Татарстан төбәгендәге бик күп авыллардан әллә ни аерылып та тормый кебек. Биредә дә күркәм кешеләр яши, бу авылның да үзенә генә хас матур, ямьле табигате бар, ошбу авыл балалары да – шук-шаяннар, самими-саф җанлылар, эшчән-тырышлар, җырга-моңга, шигърияткә гашыйклар…
Бик күп авылларның халкы үзләрендә туган күренекле шәхесләре, олпат кешеләре – шагыйрьләре, язучылары, галимнәре, артистлары, табиб-мөгаллимнәре белән лаеклы рәвештә горурлана. Нур Баян, Рахмай Хисмәтуллин кебек шагыйрьләр дә – Әнәк авылының горурлыгы, мактанычы.
Мин күрергә телим сине —
мине аңламаганнарның беренчесен!
Аңламаганын да яшермичә,
алдамаганнарның беренчесен!
Аларның төп кораллары – ук һәм җәя, кылыч һәм балта, кистән һәм сөңге, калкан, шишәк һәм көбә күлмәк.
Р.Фәхреддин
Ук белән җәя – төрки халыклар иң еш кулланган хәрби һәм ау коралы. Аны ясау, хәрби һәм стратегик белем белән бергә, аучылык эшен яхшы белүне, зәвык һәм сәнгати осталыкны да таләп иткән.
Хәсән Туфан яшел карадан башка кара белән һич язмаган, диләр.
— Нихәлләрдә, Хәсән абый! — дип сораганнар Туфаннан.
— Язып булмый әле бу арада, — дигән шагыйрь.
— Авырыйсыңмы әллә?
Ягъни бакча чиясе, кызыл чия. Адәмгә бик шифалы җимеш. Сидерткеч үсемлекләр төреннән. Сидекне чыгарыр һәм бозык каннарны чистартыр. Эссе бизгәк өчен бик файдалы. Эчтәге катуларны таркатыр, зәңгелә зәхмәтенә бик кирәкле дәва. Өлгереп пешкән чия һәртөрле авыруларга файдалы. Бизгәк өчен эчкәндә кайнатып эчәргә кирәк. Чиянең бөеклеге гарәпнеке кебек, хәтта артыграк. Аптекаларда чиядән бер дару ясыйлар, эчне туктатыр өчен файдалы. Чия суы күп эчелсә дә зарар бирмәс.