Яңалыклар

Дәфнә яфрагының (лавр яфрагы) нәрсәләрдән файдасы бар?

Гарәпчә — шәҗәрүл-гар диләр. Яфрагы кылыч рәвешле, чәчәге ак, җиләге карлыган кебек һәм эчендә бер генә орлыгы була. Европаның көньяк өлкәләрендә үсә. Дару өчен дәфнәнең чәчәге, җиләге һәм яфрагы кулланыла. Яфрагын ашка да салалар хуш исле тәмләткеч урынына. Чәчәгенең һәм җимешенең үзлеге — ныклык бирә. Бераз эчне йомшатыр, ныклык һәм куәт бирер, кешене азрак кәефләндерер. Эчтәге җилләрне (газларны) чыгарыр. Дару өчен 3 чирек мыскал кадәр дәфнә яфрагын кадак ярым суда пешереп эчәләр. Әгәр дәфнә маен эчәргә булса, 5 тамчы кадәр шикәргә тамызып яки башка нәрсә белән эчәләр. 

Дәрдемәнд (1859-1921) вафаты

Дәрдемәнд (Мөхәммәтзакир Мөхәммәтсадыйк улы Рәмиев), Октябрь түнтәрелешеннән соң бар байлыгын Совет хакимиятенә тапшырып, соңгы көннәрен ачлыкта-мохтаҗлыкта кичерә дигән фараз яши. Бу турыда үз вакытында Рабит Батулла болай дип язган иде: «Элекке хезмәтчесе йортында яшәгән Дәрдемәнд көннән-көн ачыга, корый башлый һәм 1921 елда атаклы шагыйрь, алтын тауларының хуҗасы – бөек Дәрдемәнд ачтан җан тарта. Кышкы зәмһәрир суыкта Дәрдемәнднең җәсәден нибары ике кеше каберстанга алып китә: ызба хуҗасы белән аның кызы. Дәрдемәнднең җеназасын чыптага төреп чанага салалар, чананы хәлсез кыз тарта, арттан ата кеше атлый. Ач бичаралар Дәрдемәнднең гәүдәсен көч-хәл белән генә гүргә иңдерәләр, карт кабер якасында җеназа укый».

Шайтан бар ул, бар!..

Таллы авылының кичке тынлыгын бозып, өянкедәге ояларында төнгә кунаклаган каргаларны йокыларыннан уятып, инеш буенда җыр яңгырый. Бер ир «Нурия » җырының сүзләрен «Галиябану» көенә салып сызлана:

Фаил Шәфигуллинның каләмдәш дусларына ачык хаты

Хөрмәтле иптәшләр, кадерле каләмдәш туганнарым! Беләм, сезнең каршыгызда бик тә гаеплемен. Бары бернәрсә генә әйтә алам: мин бит аны зур акылым белән түгел, ә чын күңелемнән эшләгән идем.

Шагыйрь Илдус Гыйләҗевнең тууына 75 ел

Шагыйрь, Татарстан Язучылар берлегенең Һ.Такташ исемендәге әдәби премиясе иясе, Татарстанның атказанган авыл хуҗалыгы хезмәткәре, 1990 елдан СССР Язучылар берлеге әгъзасы Илдус Сабир улы Гыйләҗев 1946 елның 15 гыйнварында Азнакай районының Урсай авылында туган.

Төп басма китаплары: «Җир китабы» (Мөхәммәт Мәһдиевнең кереш сүзе белән, 1988), «Җилкенү» (1990), «Өмет ае» (1993), «Серле мәгарә» (1995), «Хак сүз» (Фәнзаман Батталның кереш сүзе белән, 2000), «Чатыртау тылсымы» (Нур Әхмәдиевнең кереш сүзе белән, 2001) «Яратканга күрә» (2006) һ.б.

И.Гыйләҗев 2018 елның 19 мартында вафат булды. Мәрхүмнең җәсәде Туйкә авылы (Азнакай) зиратында җирләнде.

Петербургта татар китабын бастырган матбагалар

XVIII гасыр ахырында Петербургта Иоһанн Карл Шнорның «Азия» типографиясе эшли һәм анда татар китаплары да бастырыла. Императрица Екатерина II, татарларның үтенечләрен исәпкә алып, махсус фәрман белән хөкүмәт хисабына Шнор типографиясендә 1787 елда Россиядә беренче мәртәбә Коръән китабын бастырткан. Аннан соңгы 1790, 1793, 1796 һәм 1798 нче елларда Коръәнне тагын бастырганнар.

,