Асрама

Җан асрау, диләр...

Димәк, дөньяда бар Асрамага калган җаннар да...

– Асрамага бала бирәм! –

...Шул чордагы

Бу татарны ничек аңларга?

Уйлап баксаң, ничек исән соң без? –

Гомер ышанычлы, юк ваем! –

Асрамага калган татар җанын

Асрамага алды... Тукае!

Әгәр безне Тукай якламаса,

Таянырга ул да булмаса,

«Татар» сүзе бер сүгенү сүзе

Булып кала иде ләбаса!

Яуга ул калкансыз барып керде

Һәм – кылычка кылыч һаман да –

Бәхетсез дә, тәхетсез дә килеш

Без адашып калган заманда.

Утызга да җитә алмаган бер

Үсмердән гел дога көтәбез.

Җирне дер селкеткән зур халыкның

Үги улы түгел микән без?

Гомере – күз ачып йомган ара...

Ялгыз очкан саксыз бер мәләк!

Юк, мондыйлар үлә алмый, үлми...

Мондыйлар бит була гел һәлак!

Син нишләрсең, татар, үз-үзеңне

Жуеп барган сәер хәлләрдә:

– Асрамага халык бирәм! – диеп,

Тукай рухы иңсә әгәр дә?!

Язмыш микән, әллә каргыш микән

Безнең бу татарга үч итә?

– Тукайларны нишләп үлем көтсен?

– Андыйларны һәлакәт көтә! 

...Кот алынып, өнсез калмабызмы,

Үзебезне беркөн танып без?

Тукай кадәр Тукайны да хәтта

Һәлак иткән сәер халык без...

27.04.2003