Наис Гамбәр. Мәхәббәт эволюциясе

Әкиятләр укый идем шашып:
"Таһир белән Зөһрә" кыйссасын,-
Кешеләрдән качып тын бакчада.
...Аһ,
Шул чакта ук уйда син булгансың.
Агачларга менеп, биелектән
Ерак кырлар түрен күзләдем,-
Ачылдылар хозур манзаралар.
...Аһ,
Шул чакта ук сине эзләдем.
Нинди киң бу дөнья,- йөгер, уйна,-
Яшьлек белми кимлек, тарлыкны:
Күге биек, йолдызлары якты.
...Аһ,
Белдем шулчак синең барлыкны.
Болыннарга чыктык, таңга каршы
Көлә-көлә сүтеп тараттың
Гөлләр исе сеңгән чәчләреңне.
...Аһ,
Мин шул чакта сине яраттым.
Чыкты җилләр, ышыкладым сине,
Кулы каты була ир-атның,-
Кочагымда килеш сулды гөлләр.
...Аһ,
Мин шул чакта сине елаттым.
Тынды дөнья, күтәрелде кошлар,
Мин аларга төзәп ук аттым,-
Берсе төште еглып алларыма.
...Аһ,
Мин шул чакта сине югалттым.
Мин идем ул сыра залларында,
Бер почмакта оеп утырган,-
Яшьләр тулы касә кулларымда.
...Аһ,
Мин теләдем сине онтырга.