Чыңгыз хан боера: Балалары әтиләренең үгет-нәсихәтен тотмады, кече туганнар абыйларының сүзен тыңламады, ире хатынына ышанмады, ә хатыны ире әйткәнгә буйсынмады, каенаналар киленнәргә мәрхәмәт күрсәтмәде, киленнәр исә каенаналарын яратмады, өлкәннәр яшьләрне тәрбияләмәде, яшьләр исә өлкәннәр киңәшенә колак салмады, аксөякләр хезмәткәрләр йөрәгенә якын тордылар, әмма чит дөнья кешеләрен хакимлек тирәсенә китермәделәр, байлар шәфкатьлелек күрделәр, әмма хакими-дәүләт шәхесләрен көчәйтеп, ныгырга ярдәм итмәделәр; гакыл вә канәгатьлеккә юл да, тел дә билгеле түгел иде.