Энҗе ИЛЬЯСОВА

    * * *

   Ә үткәнгә хатлар

           бармыйлар...

                 Хәсән Туфан

Кутырлы март җиргә буйсынды да

Һәм ташлады үз ялкынын аңа.

Мәзәк булып, моңсу булмас иде:

Март күзеннән карлы яшьләр тама.

Һәм талпаны, ахры, бу уй мартның:

(Әйе, бу март талпаннарга җылы).

Син шул кадәр үзгә икән хәзер,

Йөрәк түре тоймый тәүге җырың.

Сизми яшим синең яшәү көен!

Март – яз, туу. Үлмә – артык иртә.

Төшең төшендерер мартсызлыгың,

Ә битеңне битлек биләр иртән.

Киртә – бары кардан соңгы ләпек.

Йөрәк хәлен йөрәк сизә, диләр.

Ландыш – агу, имеш. Ул – язныкы.

Синең язда ниләр?

Умырзая, крокус, гиацинтлар

Бөре ярганнар дип ишетелде.

Ә нәркизе түрдә чәчәктәме?

Күбесе бит ялгыш иш ителде.

Кызганыч ки: чәчәк еллар саен

Төсен алыштыра. Тамыры кала.

Һәм март көлү белән яши башлый,

Әйтерсең лә садә сабый бала.

Иске мартка хатлар бармый кала.

Бармый кала, бармый кала...