Айзат Вахитов: «Без – кадаклар»

Без – кадаклар.

Безне сугып утырталар урыннарга.

Без – кадаклар,

Ләкин чүкеч күптән дошман кулларында.

Без – бүкәннәр.

Балта безне ярып сала

Урталайга.

Яра! Яра!

Кемнәр инә булып безгә

Ямау сала? Кем коткара?

Без – буяулар.

Кемнәр безнең белән буйый?

Кем пумала?

Даһи җаннар белән уйнап,

Рәссам биткә буяу сала...

Дөнья әйләнеше шундый,

Ләкин барысы безнең кулда,

Һәркем үз җавабын тота:

Кемнәр үзе тотып ашый,

Ә кем хуҗаныкын йота.