Минем шәҗәрәм

Һәркемнең үз иле газиз. Һәркем үзен туган җирендә генә бәхетле сизә. Туган туфрагында кеше аягына баса, шунда аның теле ачыла. Нәкъ менә туган җирендә кеше Ватанының иксез-чиксез гүзәллеген торган саен ныграк аңлый, бихисап байлыкларын да күз алдына ачыграк китерә.
Татар халкы юкка гына ,,Туган җирдәй җир булмас, туган илдәй ил булмас”, ,, Алтын-көмеш яуган җирдән туган-үскән ил артык”, - дими. Үзенең туган телен, тарихын, туган җирен белеп үскән бала гына киң карашлы, тирән белемле, милли үзаңлы шәхес булып формалаша. Бу фикер Равил Фәйзуллин шигырендә бик ачык чагыла.
Хәтерләүдән курыкма син!
Үткәнеңне онытма син!
Бел син ерак бабаларыңның
Ничек итеп көн иткәнен,
Нинди уйлар, нинди моңнар
Безгә калдырып киткәнен.
Үзенең үткәненә һәм тарихына хөрмәт белән караган халыкның гына киләчәге бар. Шәҗәрә төзү халкыбызның иң матур гадәтләреннән берсе.