"Сине яратканга юләрмен..."

Телисеңме, күкрәгемне ярып,
Йөрәк тибешемне тыңлатам.
"Дөрес түгелдер..." дип уйлый күрмә,
"Яратам!" дип әйтеп туймасам.
Күңелемне өермәләп алган
Сулар сибеп сүнмәс ут әле.
Минем хәлем аңлашылмас сиңа -
Мин яратам, ә син - юк әле.
Бер көн килеп, сүрәнләнгән җаның
Биләп алыр шушы ут инде...
Ул чак миңа аңлашылмас хәлең -
Син сөярсең, ә мин - юк инде.
Шәмсия Җиһангирова