Галина-Галия (хикәя)

Галина балалар йортында үсте. Үз-үзен белә башлаганнан бирле бер үк тәртип: вакытында ашаталар, вакытында йоклаталар, бергәләшеп якындагы мәктәпкә укырга баралар. Яннарында өлкәннәрдән – тәрбияче генә. Кызыкай бу тәртипләргә күптән күнеккән, дөнья шулай булырга тиештер, дип уйлый иде. Тик бишенче-алтынчы сыйныфларда укыганда уйлана башлады. Мәктәптә класс җитәкчесе ата-аналар җыелышына һәркайсының я әтисе, я әнисен чакыра, ә балалар йортында яшәүчеләрнең тәрбиячеләре генә бара. Минем әти-әнием булмады микәнни, мин әнисез тумаганмындыр бит инде, дип уйлана башлады Галина.
Ул — алдынгы укучы, тәртибе дә яхшы, шуңа балалар йорты директоры да, тәрбиячеләр дә аңа карата ихтирамлы, игътибарлы булдылар. Шуннан файдаланып, кызчык үзенә бигрәк тә якын булган өлкәнрәк яшьтәге тәрбиячедән: “Минем әти-әнием кемнәр икән, сез белмисезме?”, — дип сорады. Анысы: “И, кызым, сине безгә китергәндә бик кечкенә идең, яңа гына сөйләшергә өйрәнә башлаган идең, шуңа мин берни дә белмим”, — диде. Икенче вакыт шул ук апа: “Син татар кызына бигрәк охшагансың, — дип куйды. – Исем-фамилияң урысча булса да, әти-әниең татарлар булуы бик мөмкин”.
Бу сөйләшүләр Галинаның күңел түренә кереп утырды. “Бераз үскәч, моннан чыккач, эшли башлагач, мин аларны барыбер табачакмын”, дигән карарга килде ул.
Үсмер яшенә җиткәндә ул үз алдына табибә булырга дигән максат куйды. Укуын тәмамлагач, шәһәрдәге медицина училищесына, имтиханнарны уңышлы тапшырды. Анда укыган елларда да әти-әнисен табу максаты һәрчак алгы планда булды. Үзенең “отказник”лар исәбендә булуын ачыклады, ягъни әнисе аңардан тугач та баш тарткан. Шул ананы табып, йөзенә, күзләренә карау теләге Галинада көчәя генә барды. Шуңа да училищены тәмамлагач, шәһәрнең бала тудыру йортына юллама алуга иреште: иң алдынгы укучы булганлыктан, аның теләген исәпкә алдылар.
Менә ул балалар тудыру йортында акушерка булып эшли, һөнәре серләренә тизрәк өйрәнергә тырыша, өлкәнрәк яшьтәге табиблар, шәфкать туташлары белән якынлашырга, дуслашырга, сердәш булырга исәбе. Ул үзенең туган елын, хәтта көнен дә белә – документында язылган. Күпмедер вакыт үтүгә ул көнне кайсы акушерның дежурда булганын, бу “отказной” кызны кем иң башта кулына алганын белде. Тик ул хәзер эшләми, пенсиягә чыккан, аны өендә генә табарга була икән.
Адресын белеп, Галина аны эзләп китте. Шәһәр читендәге аерым йортта торалар икән. Үзе белән таныштыргач, “Тукта, тукта әле, — диде элекке акушер хатын, — мин сине кайдадыр күргән кебек, тик хәтеремә төшерә алмыйм”. Галина үзенең килү максатын әйткәч кенә йөзе үзгәрде, беразга катып калды.
— Менә нинди хәлләр була икән дөньяда! — диде ул, бераз һуш җыйгач. – Син, кызым, моннан егерме ел элек баласын калдырып киткән әнә шул хатынның төгәл копиясе инде. Бу кадәр дә охшашлык булыр икән – ике тамчы су кебек.
— Кем ул, минем аны бик күрәсем килә, — диде кыз. – Мин бу турыда күптән хыялланам.
— Мин аның кем икәнен әйтә алмыйм. Бу закон буенча тыела, мине хөкемгә тартулары бар. Аннары, бу хәл ул хатынның гаиләсен бозуга китерүе бар. Чөнки ул ханым сине үзенең законный иреннән түгел, чит кешедән тапкан иде. Шуңа да иреннән яшереп, бала тудыру йортында калдырды. Бу хакта дежур табиб һәм мин генә белдек. Ханым бездән серне саклауны бик нык үтенде. Бәлки, бераз акча да төрткәндер, хәлле кешегә охшаган иде.
Хаҗи Әхмәтҗанов
Дәвамы бар
Фото: pixabay