Ярый әле...

Ай болытка туңып ябышкан чак.
Аяусыз кыш безнең якларда.
Егылды кош
канатлы боз булып,
Очып барган төштән
Ак карга...
Зәмһәрирле кышта бичара кош
Ярый әле сиңа юлыкты -
Бияләең салып,
Бичараны
Учларыңа алып җылыттың.
Сулышларың белән терелттең син,
Уянды кош... какты канатын!
...һәм сискәнеп,
Тетрәп куйды йөрәк -
Нәкъ шул мәлдә сине яраттым.
Азмы кичтек гомер зәмһәрирен!
Без дә төштек туңып биектән -
Йөрәгемне,
Учларыңа алып,
Тик син булдың мине терелткән.
Авыр чакларымда
Юаттың син һәм
кышларда туңган кош сыман
Сулышыңнан канат какты йөрәк
Синең җылы, нәни учыңда.
Һәм без ачтык табигатьнең серен -
Безнең җаннар җирдә бер икән!
Бу ярату гына түгел бугай...
Сөям,
димәк, мин кош терелтәм!
Сагынганда
шул кош белән бергә
Төшләремә килеп керәсең:
«Яшә!.. Яшә!..» - диеп,
Үрсәләнеп
Нәни кошка сулыш өрәсең.
Карашларың,
Сулышларың белән
Бар дөньямны минем җылыттың -
Бу ярсулы дөнья уртасында
Ярый әле сиңа юлыктым...
Зөлфәт
Фото: pixabay