Ренат Харис

Эзләдем дә таптым сине —
каршыңда басып торам.
Ник эзләдең, дип сорама,
ничек таптың, дип сора.

Китсәм дә, мин калам яныңда
бер хатирә булып, сер булып,
ахыры юк моңлы җыр булып,
язны көткән карлы кыр булып,
күз төбеңә яткан сыр булып —
бер хатирә булып, сер булып.

Бер генә сүз,

бер генә сүз әйтә алмый калдым,

таба алмый калдым вакытын.

Очып киткән кошлар төркеменә

иярмәс тә иде,

иярмәс тә иде бәхетем…

Кавышуларга безнең бөтен дөнья шаһит,

вәгъдәләрне бөтен дөнья белә.

Нәрсә булды сиңа? –

оныт, дидең.

Зиһенем җуеп,

оныта алмый кайтып киләм.