Ләбиб Лерон

Троицкида Тукай эзләре

Кичә Троицкида булып узган конференциядә яңгыраган чыгышлардан чыгып, минем фаразлавымча, таганнар  урнашкан әлеге урында (фото) элек йорт (Климов ур., 5) булган  һәм ул йортның хуҗасы Габдерәхим хәзрәт Рахимкулов булырга тиеш. 1912 елда мәшһүребез Тукай, дәвалану нияте илә, Троицкига килә һәм әдәби-музыкаль кичәләрдә катнаша: шагыйрьнең сәүдәгәр Абдулла Яушев һәм мин әле генә телгә алган Габдерәхим хәзрәт йортларында булганлыгы, шәһәрнең иҗади яшьләре, җәмәгать эшлекләре, шул исәптән атаклы ишан хәзрәтләре Зәйнулла Рәсүлов белән дә очрашканлыгы мәгълүм.

Айдар иле яки Татарның Жан Габены

Татарстанның халык, Россиянең атказанган артисты Айдар Хафизов (1943-2020)

Валлаһи, дип әйтәм, хан булу аңа килешер иде. Айдар хан! Юк, бөек адашы – заманында беренче булып ислам динен кабул иткән Идел буе Болгары хакиме Айдар ханны (VIII гасыр-865) яисә «Хуҗа Насретдин» (Н.Исәнбәт) спектаклендә ул башкарган Җиһангир хан ролен хәтеремдә яңартып әйтүем генә түгел бу. Чынлап та, татарның бай тарихыннан, бәһа биреп бетергесез мәдәниятеннән һәм, әлбәттә, Кол Гали, Мөхәммәдьяр, Акмулла, Ш.Мәрҗани кебек мәшһүрләребезнең, Г.Ибраһимов, Һ.Такташ, Н.Исәнбәт, Ә.Еники, С.Хәким кебек классикларыбызның хәзинәгә тиң әсәрләре белән бергә, бүгенге күренекле әдипләребез иҗатыннан тирәнтен хәбәрдар булган үтә талантлы артист һәм режиссер Айдар Садретдин улы Хафизов, мәһабәт төс-кыяфәтендәге олпатлылык, вәкарьлек, затлылык, зыялылык, үз-үзен тотышы белән генә түгел, чын мәгънәсендә, бар вөҗүде белән хан булырлык шәхес иде.

Калининградка сәфәр

Электричкага утырып, Калининградтан Светлогорскига барган чакта Калинин фамилияле бер юлдашыбыз, үзенең бу якларга ничек килеп эләгүе хакында сөйләгәндә, болай дигән иде: «Фамилиям – Калинин, мәйтәм, миңа ничек тә Калининградка барырга кирәк дип, тоттым да шушы якларга чыгып киттем. Туган җирне ташлап монда килгәнемә бер дә үкенмим!»

Батулла музее

Туймазыдан – Ык буе авылларына нисбәтле фәнни-гамәли конференциядән кайтып килгән чакта, тарихчы, галим, төбәкче Нурулла Гарифның сүзләре мине сагайткан иде:

– Киләчәктә музейлар шәхси кулларга калыр дип уйлыйм!

Мәгъсум Хуҗин вафаты (1930-2008)

2008 елның 25 августы. Сәгать иртәнге җиделәр тирәсе. Казанның бер ел элек кенә салынган Миллениум күпере аша машинамда җилдереп кенә эшкә («Салават күпере» журналханәсендә эшләгән чагым) барып ятканда, кесә телефоным шылтырады. Мәгъсум абый Хуҗинның кече кызы Ләйсән икән:

– Бүген төнлә әти үлде бит! Үләр алдыннан аннан: «Егетләрне чакырыйммы?» – дип сораган идем, әти: «Кирәкми! Борчыма аларны», – диде…

Сибгат Хәким вафаты (1911-1986)

1986 елның җәендә Сибгат ага Хәкимгә беренчеләрдән булып «Татарстанның халык шагыйре» дигән исем бирелде. Бу вакытта әдип хастаханәдә иде. Үз хәле хәл булган олпат

Зөлфәт вафаты

Көндәлектән:

2006 ел, 25 ноябрь.

Көндезге сәгать 12ләрдә Зөлфәт абый шылтыратты (фатирларыбыздагы телефоннар аша сөйләшәбез. – Л.Л.):

– Әгъләм янында булдым. Комада ята. Мамыкны сыгып, авызына су тамызган идем, кое төбенә ике чиләк су салдылар, ди. Үзе әйтә: «Тугызынчы май… Урал тауларында… Икәү бергә…» – ди. Әллә мине теге дөньяга чакырды инде?!