Озак авырганнан соң, кичә Зәки Нури вафат булды, бүген аны җирлиләр. 73 нче яшенә чыккан иде. Тормыш мине әдәбият дөньясында аның белән берничә мәртәбә очраштырды. Мин Язучылар союзының рәисе чагында ул сәркатип булып эшләде. Бик тырыш, бик тә өлгер кеше иде мәрхүм. Соңыннан үзе дә рәис булып, «Казан утлары»ның җаваплы мөхәррире булып та байтак еллар эшләде. Шигырь китаплары, җырлары да байтак кына.
Бик зур кайгыбыз бар. 6 августта 94 нче яшендә Бакый абзый вафат булды. Аның үпкәсе шешкән иде, шул авыру дәвамында үпкәсендә су хасил булган. Шул аның әҗәленә сәбәп булды.
Мин аның янында күптән түгел булып, бик һәйбәт сөйләшеп утырган идек. Менә хәзер ул юк инде.
Аксакаллардан иң өлкәне, иң дәрәҗәлесе китте. Бакый абзый революциягә кадәрге зыялылар, аларның гореф-гадәтләре, традицияләре белән хәзерге заманны тоташтыручы бер күпер иде. Хәзер татар мәдәниятендә андый кеше калмады инде, элекке зыялылар белән хәзергеләре арасында җанлы элемтә өзелде.
Мәйдан беткәннән соң, көн кичкә авышкач, өйгә кереп кенә чыктык та, ал, кызыл, яшел, зәңгәрдән киенгән чуп-чуар кыз-хатыннар төркеменә ияреп, авылның урманга таба сузылып менгән югары очына,бормалы су буена — Бөйдә болынына киттек.
«Җидегән чишмә» җыры турында болай сүз арасында да, телефоннан да ягымлы сүзләр күп әйтелде. Матбугатта да язып чыктылар. Җырның бик тиз популярлашып китүе, озак вакытлар телдән төшмичә һаман җырлануы,
Мин яннарына килгәндә, өстенә ак халат кигән сары чәчле, мөлаем кыяфәтле җитү кыз, бөтен дөньясын онытып, хәйран да эшлекле кыяфәт белән, яшь каеннарның тузларын каезлап тора иде. Мин аннан каеннарны тунаудан туктавын үтендем, бу җирләрнең дөнья читендәге кыргый урман булмыйча, шәһәр паркы икәнен, һәр агачның исәптә тотылуын әйттем.
Ялган — бик әшәке нәрсә. Ләкин, гаҗәп, ул һәрвакытта да алай әшәке булып тоелмый. Була шундый чаклар, син якын дустыңның ялганын тыңлыйсың. Ул ялганлый. Ләкин нинди максат белән? Менә шунда хикмәт! Анда усал уй юк, ул ялганламый да, яхшы булып күренергә дә теләми. Ул моның белән үзенең сиңа мәхәббәтен белдерә, шуны белдерү өчен хыялын булган хәл итеп сөйли. Аны сөйләгәндә, ул аңа үзе дә ышана һәм сине дә ышана дип уйлый. Әгәр дә син дустыңа шулвакыт «син ялганлыйсың!” дисәң, син хайван булыр идең!
Әдәби әсәрнең теле, аның эчтәлеге кебек үк, билгеле, беркайчан да күктән генә килеп төшми, үзеннән-үзе генә чәчрәп чыкмый. Кыскасы, юктан бар булмый. Күп ягы билгесезлек белән өртелгән иҗат эшен, аның серле якларын ачып салып, бу «серлелекне» берникадәр күктән җиргә төшерү булса булыр инде,
Нәкъ бүгенгечә, илдәге халыкларны бер халык итеп карау, урыс телен барлык халыклар өчен дә бердәнбер тел итү сәясәте алып барылган 1970 нче еллар башы…
Егерме икенче елда гражданнар сугышыннан кайтып төшүгә, Фәһимне берьюлы ике авыр хәсрәт каршы алды. Аның сөекле өнисе белән сөйгән кызы Саҗидә ачлык корбаны булган икән.
Бүген миңа 90 яшь тулды. Гаҗәп бит. 90 бик күп бит ул, көтелмәгән хәл. Минем авыруларым бик күп. Мин аларның кайсын майлап, кайсын җайлап дигәндәй юатып киләм. Шулкадәр авыруларым була торып, һич тә 90 га җитәрмен дип көтмәгән идем.