Фәнис Яруллин

Кызганыч, безнең сукмаклар
Иртәрәк үрелмәгән.
Болытсыз яшьлек илендә
Бергәләп йөрелмәгән.
Йолдызларга сокланудан

* * *
— Әбәү, мәхәббәтсез! — дидең,
Үзең сөеп карадың.
Күзләреңә карадым да
Мин киресен аңладым.

Ялгыш кына карап бер үттең,
Сөю гөлләренә су сиптең.
Шиңеп барган гөлләр терелде,
Сабаклары күккә үрелде.

Ялгыш кына карап бер үттең,
Күңелемне минем нур иттең.

Чын мәхәббәт юк ул, дисәм әгәр,
Үпкәләрләр бик бәхетле парлар.
Ә бәхетле парлар күпмелеген
Әйтә ала бары җәйге таңнар.

Безнең мәхәббәт бик кызык —
Телефонный мәхәббәт.
Сөйләшәбез, гөрләшәбез,
Әй җайлы соң, әй рәхәт.

Очрашырга йөрисе юк,
Ятасың өйдә генә.

Безнең телебез – бик моңлы тел. Борынгы татар халык җырларын тыңлаганда моң безнең күңелләребезне айкап, тирән уйларга, кичерешләргә сала. Шушы моң, халыкның хәтер