Шәриф Камал

Курай тавышы (хикәя)

Мин ата-анамны белмим.

Аларны бик шәп киенгән сурәттә фараз кыла идем.

Гүя алар бик шәфкатьле, бик матурлар… Тик икесе дә хәлсезләр… Әллә нинди, караңгылы-яктылы бүлмәдә бик әкрен, бик көчкә генә сөйләшәләр, сүзләре аңгарылмый… Морҗада җил сызгырып тора, һәм куркынычлы, һәм моңлы курай уйнаган тавыш ишетелә… Яисә алар әллә кайда кырда, бер-берләреннән ерак яталар. Тагы ук хәлсезләр… Өсләренә нечкә чаршаулар ябылган, күтәрелеп үрелеп торалар… Чаршауларны җил селкетә, җил сызгыра… Караңгы… Курай тавышы ишетелә, кем уйнаганы күренми…

Уяну (хикәя)

Муса ачуланган иде. Ачуыннан күзләре акайган, йөзе ут шикелле яна, дулкынлануыннан сүзен әйтә алмый иде… Барлык көчен җыеп урыныннан сикереп торды, буылган һәм калтыравык тавыш белән:

Сукбай

Кичкырын җил басылды. Тегермәннәр, берәр тавыш тыңлаган шикелле, туктап калган иделәр. Аларның көн буе әйләнеп-әйләнеп, кич белән шулай хәрәкәтсез генә утырулары, авылның кичке тынлык вә хәрәкәтсезлеге,

Курай тавышы

Мин ата-анамны белмим. Аларны бик шәп киенгән сурәттә фараз кыла идем. Гүя алар бик шәфкатьле, бик матурлар… Тик икесе дә хәлсезләр… Әллә нинди, караңгылы-яктылы бүлмәдә бик әкрен, бик көчкә генә сөйләшәләр,

Авыл мөгаллиме

Бу авылга ул сентябрь 18ендә кич белән килеп төшкән иде. Төнлә белән яңгыр явып, иртән салкын вә пычрак булды. Чәйдән соң мулла, мәзин, тагын чал сакаллы калын гына бер кеше аны мәктәпкә алып бардылар.

Ата (хикәя)

Алар, бер унлап кеше, ашлык амбарларында кайчагында көнлекләп, кайчагында эш башыннан эшли иделәр. Һәммәсе дә өйләнмәгән яисә өйләнә алмаган кешеләр булып, арада Корбангали генә җәмәгатьле иде.