Халисә Ширмән. «Буш кул белән килдем бу дөньяга»
Буш кул белән килдем бу дөньяга.
Буш кул белән беркөн китәрмен.
Аңа кадәр әле тәкъдир язган
Гомер юлын көн дә үтәрмен…
Бер кайгысыз кемнәр яши икән?!
Минем дә бар хәсрәт күргәнем.
Халисә Ширмән
Сине өйдә көтәләр (хикәянең ахыры)
Апа кеше энесенең башы бәрелгәнен белми иде. Күрәсең, шулай кирәктер, Сәгыйть дөрес эшли. Чәүчәләккә охшаган апасы.
Сәгыйть, ник әйткәненә үкенгәндәй, шунда ук бүреген бастырып киеп куйды.
− Җәрәхәтләндем, − диде ул авыз эченнән, Рүзәл ишетерлек итеп. − Түзәрлек, ярар!
Сине өйдә көтәләр (хикәянең дәвамы)
…Тораташтай баскан кеше артта калды. Рүзәлнең күңелен әллә нинди хис тырный башлады. Нигә туктамады инде… Үзенең дә бит мондый хәлдә калганы бар. Әле машина йөртергә өйрәнә башлаган гына чагы иде. Кулында машина йөртү хокукын раслаган таныклык бар, ә тәҗрибәсе − юк.
Сине өйдә көтәләр (хикәя)
…Җепшек кар бөртекләре машина тәрәзәсенә килеп сылана, эреп, пыяла буйлап агып төшә, бик тиз күз күремен каплыйлар иде. Чистарткычларның җаен көйли алмый Рүзәл. Кызулатып кына куюы була − чистарткычлар, пыяланы кырдырып, сызгырган тавыш чыгара башлыйлар. Рүзәлнең моңа ачуы килә, үрелеп, аларның эш тизлеген әкренәйтә.