Беркөнне радиода эшләүче Лена Шәфыйкова янына шагыйрь Мөдәррис Әгъләмов килеп керә:
– Лена апа, әле генә кызыбыз туды. Иртәгә алып чыгарга кирәк. Кулымда бер тиен акчам юк. Үтермә, бала чүпрәкләре алырга биреп тор инде бераз! Гонорар алу белән кайтарырмын!
Хөрмәтле иптәшләр, кадерле каләмдәш туганнарым! Беләм, сезнең каршыгызда бик тә гаеплемен. Бары бернәрсә генә әйтә алам: мин бит аны зур акылым белән түгел, ә чын күңелемнән эшләгән идем.
Бер саран бай урамда барган табибны туктатты да, акчасыз гына киңәш сорап, файдаланмакчы булды:
– Караңыз әле, табиб әфәнде, берничә көн инде мин бөтен әгъзаларымда каты авыру хис итәм. Хәтта кайчакта, авыртканына чыдый алмыйча, бик каты кычкырам да. Табиб әфәнде, сез үзеңезгә мондый хәлләр вакыйг булганда нишлисез?
1968 ел. Казан университетына керер өчен имтиханнар биреп йөрибез. Егетләр бергә җыелышып сөйләшәбез, бергә әзерләнәбез, танышабыз. Кем кайсы тарафлардан килгән?
Агай белән малайның кибеттән кайтып килеше. Малай ак калач күтәргән, агайның сумкасыннан төргәкләр һәм балык койрыгы күренеп тора. Малай бертуктаусыз тәтелди, агай теләр-теләмәс кенә бер-ике сүз әйтеп куя.
Сабадагы бер танышым узган Яңа елны танышларында алданрак «каршылаган». Уянып китсә, таң беленеп килә икән. Киенгән дә өенә чапкан. Менә ул икенче катка күтәрелә. Ишек шакый. Ачучы юк. Көтә. Шул арада хатыны шыпырт кына килә дә «глазок»тан карый һәм ишекне ачып китә. Шаулаган баш белән дустым моны сизми. Яман ачуы чыга моның, ирлеген күрсәтәсе килә. Шуннан соң ул… барлык көчен җыеп, бөтен гәүдәсе белән ишеккә китереп бәрә, ул ачылып китә, күршем коридор идәненә очып барып төшә. Хәле авыр була, әлбәттә. Шулай да телен көчкә әйләндереп: «Ишек төбендә күпме тотарга була ирне, Габдулла Тукаймы әллә мин сиңа…» – дип әйтеп куя.
– Әбәтегез тәмле булсын, Бәдернисаттәй!
– Бергә булсын… И… кара… танымый да торам, Фәгыйлә малае икән… Нихәл, нишләп йөрисең?
– Әни, оеткыга бер-ике кашык катык бирсен әле, дигән ие.
Заманында Югары Совет рәисе Батыев кабинетына чибәр генә бер ханым килеп керә. Бик мөһим бер документка кул куйдырасы бар икән.
– Сез кем буласыз соң? – дип сорый Батыев.
Артист Искәндәр Хәйруллинны өйләнүе уңаеннан котлап, Камал театрында плакат язып элгәннәр. Шул язу каршына артист Әзһәр Шакиров килеп туктаган да:
– Нәрсә бу? – дип сорый икән.
Язучы Әпкәлиевне Тукай премиясенә тәкъдим иткәннәр иде, бирмәделәр.
– Җыен әтрәк-әләмнәргә бирәләр Тукай премиясен. Ул премиягә лаеклар читтә кала, уртакуллар лауреат булып йөри. Премия өләшүчеләр талымлырак булсыннар иде, – дип сүгенеп йөрде Әпкәлиев.