Әни сүзенең урысчасы дөреслектә ничек?
Өченче класста рус теле дәресе. Укытучы Наиләдән сорый:
– Әти сүзен русча әйт!
– Отец.
– Яхшы. Хәзер әни сүзен әйт.
Шаян мирас
Туфан Миңнуллиннан театраль мәзәкләр
Картаю
Камал театрының сәхнә артында – артистлар ял итеп утыра торган җирдә Туфан Миңнуллин бер артистканың бит очыннан пәп итеп алган икән. Моны күреп торучы өлкән артист Һидаят Солтанов:
– Да-а, Туфан да картая, хатын-кызларны кеше алдында үбә башлады, – дип әйтеп куйган.
Рафаэль Сәхәбиев Хәбир Ибраһимның җырлавын ничек бәяләгән?
Язучылар берлегендә ел әйләнәсендә иҗат кичәләре бик еш булып тора. Хәбир Ибраһимга язучы булуы гына җитмәгән, җырларга да ярата икән. Бер мәҗлестә «Ак калфакның табылган чагы» дигән затлы җырны башкарып, тәки ахырына кадәр җиткерә бу. Әллә үз итеп, әллә күңеле төшмәсен, дип, тыңлаучылар гөрләтеп кул чаба моңа. Үзеннән бик канәгать калган Борнаш малае Хәбир, тагы да мактанасы, тагы да мактау сүзләре ишетәсе килепме, опера җырчысы Рафаэль Сәхәбиев тирәсенә елыша да:
Шагыйрь илһамы
Шагыйрь:
— Син кайчан гына мине кочакласаң да, миндә шигырь язу хисе уяна, сөеклем.
Мәхбүбә:
— И? Миңа моны синең кебек бик күп шагыйрь әйтә.
«Авыр туфрагың җиңел булсын»
Мәгълүм ки, халыкка дача өчен җирнең юньлесен бирми хөкүмәт. Йә ул элеккеге карьер булыр, яки сазлык. Яисә чокыр-чакыр. Андый җирне алдыңмы инде, гомер буе туфрак ташып чиләнәсең.
Әнә, язучыларның «Весна» дип аталган дачалар җиреннән элек кирпеч заводы өчен сары балчык чыгарганнар. Хәзер инде, киресенчә, шундагы үз җиренә һәркем үзе булдыра алганча балчык-туфрак ташый.
Милли хикәя
Тугыз катлы йорт каршындагы бәләкәй генә бакчада дүрт татар карчыгы сөйләшеп утыра. Шәмсениса исемлесе сөйли:
– Күрше Ычтапанны мыскыл иттем әле.
– Ничек иттереп мыскыл иттең? – дип сорыйлар аңардан.
Юмаган алма ашасаң…
Язучы Ибраһим Гази яшь чакта иптәшләре арасында яхшы, матур киенеп йөрүче булып кына түгел, ә бөтен нәрсәдә пакьлекне, пөхтәлекне таләп итүче булып та танылган иде.
Илһам кайчан килә?
«Болгар» мосафирханәсенең кырыгынчы бүлмәсендә өч шагыйрь сөйләшеп утыра: Габдулла Тукай, Сәгыйть Рәмиев, Зариф Бәшири.
Тукай Бәширине өнәп бетерми, аның тизрәк чыгып китүен тели. Кунак ителгән, сыйланган, сөйләшәсе сүз дә беткән, аңа бары, саубуллашып, рәхмәтләр әйтеп чыгып китәсе генә калган. Ә Зариф Бәшири чыгып китәргә җыенмый, такылдавын дәвам итә, әле бер темага, әле икенче темага күчә.
Күрәзәче хатында
— Сез миңа тик бәхетсезлекләр булачагын гына хәбәр бирәсез!
— Нигә, әллә мин синең илле тиенгә отыш билетының 200 мең сум акча чыгуын вә синең миллионерга кияүгә чыгачагыңны хәбәр биримме?!
«Җаным, үлгәнмени? Әйбәт иде, Тукайны уйнаган иде…»
Татарстанның атказанган сәнгать эшлеклесе, режиссер Нурания Җамали Биектау районының Олы Кавал авылында драматург Аманулла (Әмир Камалиев) сценариесы буенча «Кешечә яшик» дигән телевизион нәфис фильм төшерә. Камал театры актеры Илдус Әхмәтҗановның герое вафат булган эпизодны төшерәләр (дөресрәге, сценарий буенча ул үлгән булып кылана). Аны ничек кирәк шулай сузып, дөресләп салалар да камераларны, утны куя башлыйлар. Инде озак көйләгәч, иҗат төркеме төшерә башлый. Ләкин кичә төнлә каяндыр концерттан кайткан актер, көтә-көтә, изрәп йоклап киткән. Тәрәзәләрдән текәлеп карап торучы Кавал халкы вакыйганы кино төшерү барышы дип түгел, чынга алып тора икән. Кайбер хатыннар яшь түгеп елый ук башлаган: