Шаян мирас

Артык бәбкә

Кече улы Наил Вазифа апаның уң кулы иде. Үзе көне-төне колхоз эшендә. Йорт эшләрен карау да, кош-кортны ашату-тәрбияләү дә малай өстендә.

Беркөнне кичкә каршы каз бәбкәләрен су буеннан алып кайтып килә Наил. Елый-елый ярсып беткән балакай.

Саран теща (мәзәк)

Хатынның анасын урысчалатып теща дип йөрттеләр безнең якларда. Бер танышым сөйләде. Шулай бервакыт күрше авылга тещаларына кунакка баралар болар хәләл җефете белән.

Авырып урында ятса да, кызы белән киявенең парлап чәй эчкәннәрен чаршау ярыгыннан гына күзәтә карчык. Кызын үз янына чакырып ала да:

– Кияү чәенә өч шакмак шикәр салды. Эрегәнче берсен ал әле тизрәк‚ – дип пышылдый икән тегеңә.

Җырламый тормыйк әле…

Моннан 7-8 еллар элек заманча татар җырларына пародия язган идем. Барлык агач, чәчәк-үлән исеме татар җырларына кереп бетте, калса, алабута, тигәнәк, шайтан таягы гына калгандыр, дигән идем. Ниһаять, радиодан «Тигәнәк» дигән җыр яңгырады. Сөенеп туя алмадым. Инде хәзер алабута белән шайтан таягы гына калды. Хәер, тигәнәкнең малай чагы – әрекмән бар икән әле. Тиздән алар турындагы җырны түземсезлек белән көтәм. Булыр, Алла боерса, җыр язучылар талантлы халык. Мин үзем дә әле бирешергә теләмим. Җыр сәнгатенә чираттагы өлешемне кертеп, «Әрекмән» дигән җыр тексты язып ташладым:

Казан татары җыры («Шәл бәйләдем» көенә)

Шигырь яздым, шигырь яздым,
Шигырь яздым, шигырь яздым,
Шигырем әйбәт түгел лә,
Шигырем әйбәт түгел.
Әннә-гидер, геннә-гидер генәем лә,
Пүчтәк шагыйрь икәнемне беләем.

Табиб сүзе (мәзәк)

Бер елны Югары Утар балалар интернат-йортында республика семинары узды. Андый киңәшмәләрнең ахыры булмыйча калмый бит инде. Тост әйтүләр, кысташулар китте. Минем «тормоз»дагы вакыт.

Янымда утырган табиб Әмир Шакиров, карап-карап торды да, түзмәде:

– Курыкма, эч, райком бетте бит инде, – диде.

Капкорсак

Абый армиядә иде. Без әни белән икәү генә торабыз. Тормыш авыр. Салган налогларны түләп бетереп булмый. Налог җыючы Н. безгә бик еш килә. Калын портфелен ачып куя да аннан кәгазьләр тартып чыгарып салкын гына әнигә күрсәтә.

– Менә, инде биш ай түләнмәгән. Булмый, биш көн түгел биш минут та көтә алмыйм. Теләсәң каян тап.