Икесе дә ялгыша
Җыелышта берәү үзенең начальнигын тырышып-тырышып мактый икән. Аңа:
– Син аны мактыйсың-мактыйсың да, ул сине гел сүгә бит, яманлый, – дигәннәр.
Шаян мирас
«Бишек биюе»
Зөфәр Билалов белән Зәйнәп Фәрхетдинова төркеме озак вакытка гастрольләргә чыгып китә. Гастрольләр вакытында, гадәттә, һәркем нинди дә булса эш белән мәшгуль. Кайсысы шәһәр карап йөри, кемдер репетиция ясый, кайсылары исә йокы симертә. Шундый көннәрнең берсендә биючеләр ду килеп репетиция ясыйлар. Аз гына черем итим дип яткан тавыш режиссеры Саша Королев һич йокыга китә алмый. Түзмичә бүлмәсеннән чыга да:
Хатын орыша
Мәхәббәт турында яз, диләр,
Андый җырлар бездә аз, диләр.
Мин үзем язарга тырышам.
Язып булмый… Хатын орыша.
Кем беләндер бит…
Фәхри Насретдинов, яшь җырчы Рафаил Җаббаров белән очрашкач, тиздән гастрольгә чыгачагы турында әйтә.
– Ә-ә, мин бу хакта ишеттем инде, Фәхри абый, – ди Рафаил. – Сара апа Садыйкова белән чыгасың икән.
Хәйрулла паёгы
Хәйрулланы больницага китереп салдылар. Ул бик каты ыңгырашып ятты. Янына әледән-әле сестра килеп тора. Йә укол кадый, йә дару эчерә… Ә авыру һаман ыңгыраша: «Ах, үләм, үләм!» – ди.
Беркөн Хәйрулла үзен-үзе белештермәс хәлгә килде. Кинәт өстеннән юрганын ачып җибәрде дә торып утырды. Тирә-якны күзәтеп чыкты. Бер түшәмгә, бер кулларына күз төшерде.
Яшәсен хатын-кызлар!
Хатын-кызлар турында мин бик күп акыллы сүзләр әйтеп шигырь язган шагыйрь. «Хатын-кыз ул – һәрвакыт хатын-кыз!» — дип шигърияттә иң беренче сүзне мин әйттем. Хәзер дә әйтер идем, тик соңгы вакытта шигырь язарга вакытым юк. Шуңа күрә дөньяның данлыклы акыл ияләренең хатын-кызлар турында әйткән кайбер искиткеч зирәк сүзләрен генә кабатлап чикләнәм.
Балалар язган иншалардан
Алмачуар кешнәп көлеп җибәрде.
***
Безнең авылда да Шүрәле бар. Тик ул Хәсән исемле.
***
Телсез Герасим беркайчан да ялган сүз сөйләмәде.
Авыл саен Рәхимә (Мәзәкият)
Заманында шагыйрь Мәхмүт Хөсәен, язучы һәм нәфис сүз остасы Камил Кәримов һәм җырчы, композитор Риф Гатауллин Югары Ослан районында кичәләр уздырып йөри.
Мәхмүт абыйның халык игътибарын тиз генә яулап алуда үз алымы бар. Ул һәр авылда: «Сездә Рәхимә исемле хатын-кыз бармы? Булса, безнең кичәгә килсен. Мин аңа багышланган поэмамны укыйм…» – ди. Һәм укый да. Дөресрәге, яттан сөйли. Халык әле Мәхмүт абыйга, әле алгы рәттә утыручы Рәхимәгә карый. Соңыннан тамашачылар шаулатып кул чаба, ә Рәхимә, алсуланган йөзе белән балкып, Мәхмүт абыйны коча-коча, аңа рәхмәт әйтә.
Өчәү булса – дуслар (Күзәтүләрдән)
Бер хатын-кыз – бары тик хатын-кыз гына. Икәү булсалар – дуслар яки дошманнар. Өчәү булса – дуслар. Өчтән артып китсә – хатын-кызлыктан чыгып, коллективлыкка әйләнәләр. Бу коллектив эчендә вак-төяк группачыклар, ярым-йорты, ике якка да карый торган группачыклар була. Әмма инде болар – көч. Хатын-кыз гына түгел.
Хәсән Туфан турында мәзәкләр
Остаз янында
Хәсән Туфан каты авырып киткәч, хәл белешергә дип, Илдар Юзеев белән Рәдиф Гаташ хастаханәгә бара. Шагыйрьнең хәлсез, кәефсез кыяфәтен күреп, Илдар Юзеев сорый:
– Хәлләрең ничек, Хәсән абый? – ди.