Әдәби мирас

Китмә, дип,
китмә, дип ялвардым, –
Син киттең бернигә карамый.
Мин беләм:
Син – минем язмышым.
Язмышка рәнҗергә ярамый.

Шәйхи Маннур (Шәйхелислам Фәрхулла улы Маннуров) 1905 елның 15 гыйнварында элекке Казан губернасы Мамадыш өязе (хәзер Татарстанның Мамадыш районы) Тулбай авылында туган.

Ул 1980 елның 10 июнендә Казанда вафат булды һәм үзенең язма васыяте буенча туган авылы Тулбай авылы зиратына җирләнде.

Ягъни бакча чиясе, кызыл чия. Адәмгә бик шифалы җимеш. Сидерткеч үсемлекләр төреннән. Сидекне чыгарыр һәм бозык каннарны чистартыр. Эссе бизгәк өчен бик файдалы. Эчтәге катуларны таркатыр, зәңгелә зәхмәтенә бик кирәкле дәва. Өлгереп пешкән чия һәртөрле авыруларга файдалы. Бизгәк өчен эчкәндә кайнатып эчәргә кирәк. Чиянең бөеклеге гарәпнеке кебек, хәтта артыграк. Аптекаларда чиядән бер дару ясыйлар, эчне туктатыр өчен файдалы. Чия суы күп эчелсә дә зарар бирмәс. 

Кайчандыр ишекләр ябылыр.
Ачылмас яңадан. Берсе дә.
Онытып калдырган киемең
Югалыр сөйкемле күршедә…

Юлга чыгып бетсә дәртең, китсә хәлең,
таныла да, таныта да юлдашларың.
Очратсаң да үзеңнән дә әйбәт, шәбен,
дусларсыз да кала кайчак бу башларың.

Йә, әйдә, хуш! Саубуллашыйк инде.

Гомер китабымның синле битен ябам.

Минем синсез калу… ярты бәла.

Синең үксез калу… — шунсы яман!..