1932 елда булды бу хәл. Уфада концертларыбыз бик уңышлы узды. Гөрләп узды. Уч тутырып акча алдык. Ситдыйк Айдаров, Гай Таһиров, Салих Сәйдәшев Абдул исемле бер авылга унике көнлек ялга киттек. Дим буендагы куе таллыклар арасына кереп, Сәйдәш тыныч кына кармак салып утыра. Ситдыйк белән Гай учак янында әвәрә килә. Миңа эш юк. Тыныч кына утыра алмыйм. Мин Сәйдәш янына киләм дә акыртын гармун уйный башлыйм.
Сагынылган иде…
Тик әйтмәдек…
Бездән чыкмас ул сүз
ялгыш та!
Ә беләбез юкса:
ара ерак булса,
икебез дә тирән сагышта.
Узган гасырның утызынчы еллары – шагыйрь Сирин иҗатының иң үскән, иң нәтиҗәле һәм киң популярлык казанган чоры. Бу елларда ул үзенең бөтен талант куәсен җигеп, киң колач белән иҗат итә, трибун шагыйрь булып таныла, классик рус һәм дөнья поэзиясен өйрәнә. Владимир Маяковскийга ияреп, «Идәнгә төкермәгез!» (1928), Кытай шагыйре Ши-Кингтан алып, «Кытай җыры» (1928), Шекспирдан алып, «Алтын металл» (1933), гарәп шагыйре Әбел-Галә әл-Мәгарридән алып, «Гаҗәпләнү» (1933), «Сәлманың урынына» (1936), француз шагыйре Пьер Беранжега ияреп, «Аучылар», «Син бит Гөлсем түгелсең» (1933) шигырьләрен, «Гейне фикере» (1929), «Лермонтовтан хат» (1933), «Пушкиннан бер өзек» (1934), Сергей Есенинга ияреп, «Зәңгәр кичтә», «Алсу кофта, зәңгәр күзләр» (1934) кебек әсәрләрен иҗат итә. Сириннең каләме очыннан шул елларда киң яңгыраш алган «Минем трагедиям», «Булмый! Булмый!», «Киләләр» һәм башка дистәләгән шигырьләр кәгазьгә төшә.1930 елда ул үзенең шактый зур күләмле «Тамчылар» исемле шигъри җыентыгын бастыра.
Намаз вакыты җитүгә,
Хәзрәт мәчеткә дәшәр…
Телебез, динебез булса,
Халкыбыз мәңге яшәр!
Еллар уза, еллар уза,
Истә гел, истә яшьлек.
Күңелемнән эзләп сине,
Аламын кебек дәшеп.
Әнкәй кулын иңбашыма сала:
— Утыр әле, улым, сүзем бар…
Ә мин ипләп кенә кире кагам:
— Ярар, әнкәй, ярар, соңыннан…
Әнисләрең, әни, өлгерешкән —
Коелалар кагылмаган килеш.
Чәчәк чакта ап-ак булгандыр да,
Орлыклары кара — ул да җимеш.
Кичер мине, сөюемне саклап,
Гомер буе уйлап яшәгәнгә.
Төшләремдә өзгәләнеп эзләп,
Өннәремдә күргәч дәшмәгәнгә.
Туфан дускай, саумы!
Иң әүвәл үзеңә, шулай ук дус-ишләргә чуктин-чук сәламнәремне иңдерергә рөхсәт ит. Бу хат, бәлки, сине чак кына гаҗәпләндерер дип уйлыйм. Тик бер дә исең китмәсен.
Мин, ниһаять, соңгы чиккә җиткерелдем, уннарча ел буена тешләремне кысып булса да түздем, ахыр чиктә сабыр канатларым сынды, «сынды кылыч, бетте көч», инфарктның бик начары белән егылдым, больницада ятам.
Матур сыннар, матур кызлар, матур сыннар,
Әйткән чакта исемегез дә матур чыңлар.
Сезне күреп, ямьгә чумып, киттем эреп,
Гакылсызлар: «Гакылсыз!» — дип бакырсыннар.