Ашхабадтан кояш чыгышына төбәп сәфәр тотсаң, ярты сәгать чамасы да узмый, Гәми дип аталган төрекмән авылына юлыгасың. Гәми, иң әүвәл, өрек һәм нар агачларына күмелеп утырган урамнары, якты тәрәзәләре очсыз-кырыйсыз йөзем бакчалары белән җәлеп итә. Һәм тагы кунакчыл кешеләре белән.
Дебаркадердан пароход палубасына салынган сырлы басмадан соңгы пассажир йөгереп үтте. Матрослар, бик җитез кыланып, басмаларны тартып алдылар; трослар ычкындырылды, иннек ябылды
27 октябрь көнне Татарстан телевидениесенең “ТНВ – Яңа гасыр” каналы аша якташыбыз Гафур Каюмовның тормыш юлы һәм иҗатына багышланган “Әдәби хәзинә” тапшыруы булды.
Бездә кешенең гакыллылыгыны белер өчен бик тугъры юл бар: баласы-чагасы, бигрәк угылының тәрбиясе начар булса, ул кеше гакыллы була; угылы бөтен урамга акырып-бакырып эштән чыгып йөри торган булса,
Тимер күк бия озын ялын чирәмдә сөйрәп тау итәгендә утлап йөри. Аны җикмиләр – колыны яшь әле, бер генә атналык. Ак колын ераккарак китә башласа, бия сискәнеп башын өскә чөя һәм, колынның арлы-бирле
Татар әдәбиятының классигы Аяз Гыйләҗевнең “Язгы кәрваннар” (төрекчәдә — “Баһар кәрванлары”) повесты Татарстан Язучылар берлеге әгъзасы тәрҗемәче-язучы Фатих Кутлу тәрҗемәсендә шушы
Данил Салихов әдәби иҗатка сәхнә аренасы аша килде. Хәер, татар драматургиясенә көчле авторларның байтагы сәхнә аша килгәннәр, ягъни артистлык тәҗрибәсе аларга күренекле язучылар дәрәҗәсенә күтәрелергә ярдәм иткән.
Бу авылга ул сентябрь 18ендә кич белән килеп төшкән иде. Төнлә белән яңгыр явып, иртән салкын вә пычрак булды. Чәйдән соң мулла, мәзин, тагын чал сакаллы калын гына бер кеше аны мәктәпкә алып бардылар.
Габбас мелла. «Б…» авылы мәшһүр бер авыл улдыгы кеби, кәндесендә (үзендә) исеме ерак җирләргә китмеш күренекле бер имам бар иде. Кырык яшьләрендә булган бу имамның гаиләсе (җәмәгате)
Алар, бер унлап кеше, ашлык амбарларында кайчагында көнлекләп, кайчагында эш башыннан эшли иделәр. Һәммәсе дә өйләнмәгән яисә өйләнә алмаган кешеләр булып, арада Корбангали генә җәмәгатьле иде.