«Яшәп булмый шигырь белән генә…»
Урам. Буран. Тәрәз. Тәрәздә — мин.
Үткән һәр кешене карап торам.
«Бер, ике…» дип шулай, «егерме…» дип,
Гомер мизгелләрен санап торам.
Әдәби мирас
Кая шулай ашыгасың, йөрәк?
Кая шулай ашыгасың, йөрәк?
Юлны күбрәк үтәр өченме?
Киләчәккә җитәр өченме?
Алгы көннәр ягына күз төбәп,
Кая шулай ашыга соң йөрәк?
Шайтан бар ул, бар!..
Таллы авылының кичке тынлыгын бозып, өянкедәге ояларында төнгә кунаклаган каргаларны йокыларыннан уятып, инеш буенда җыр яңгырый. Бер ир «Нурия » җырының сүзләрен «Галиябану» көенә салып сызлана:
Сөюемнән мин бер чибәр идем…
…Сәламең юк,
Озак, бик күптәннән,
Хатларымны мин дә җибәрмим.
Күз алдымда синең шәүләң йөри
Якын итәм, читкә тибəрмим.
Сиңа, сиңа гына
Хәтфә үлән булсам, җуймасмын эзләрең,
Гомеремне чалгы кискәнче,
Кочар идем назлап, билең салган эзне,
Ефәк җепкә охшап киткәнче.
Болыннарга чыккач
Болыннарга чыккач җырлыйсыңдыр
Тургай сайравына кушылып… —
«Көйгә салып, сине сагынмам» дип
Тәүбә итүләрең шушымы?
И, гомер агышлары…
Гомер агышлары кызыклы да, сагышлы да. Дуслар белән очрашу, гамьле әңгәмәләр куерту, иҗади уңышлар һәм табышлар, ачышлар кешене рухландыра, аңа канатлар куйгандай итә. Ә инде туганнарны, якыннарны, дусларны югалтуны, аларның бу дөньядан үтүен барыбыз да бик авыр кичерә.
Кермә, бәгърем, кермә төшләремә…
Кара күлмәк киеп өсләреңә,
Кермә, бәгърем, кермә төшләремә,
Күңелемә авыр итәсең.
Үпкәләгән төсле, тып-тын гына,
Күзләремә карап моңсу гына,
Борыласың да тагын китәсең…
«Я дөньяны үзгәртәм мин бүген…»
Елый-елый, сугыша-сугыша җирдә,
Акыл күпме җавап эзләгән…
Я дөньяны үзгәртәм мин бүген,
Я булмаса үзем үзгәрәм.
Очрашырбыз, көт мине
Йөгереп кенә кайтыр идем сиңа,
Аралар безнең ерак.
Син булмагач, ямансу бит миңа,
Яшим гел сине уйлап.