Балалар язучысы, шагыйрь, ТАССРның атказанган мәдәният хезмәткәре (1984), ТР Язучылар берлегенең А.Алиш исемендәге әдәби премиясе иясе, 1973 елдан СССР Язучылар берлеге әгъзасы Хәкимҗан Шәяхмәт улы Халиков 1933 елның 16 гыйнварында Татарстанның хәзерге Әтнә районындагы Мамыш авылында туган.
Газизә Баһаветдин кызы Сәмитова 1862 елда хәзерге Әстерхан өлкәсенең Янкала районындагы Ташлыяр авылында туган.
Менә ничә ел инде Каракитә белән Мунчәли арасындагы көмеш чишмә тагын да моңсурак ага сыман. Чишмә буендагы бөдрә талларда, Мунчәли мәктәбенең шәфәкъ алсулыгында янган зур тәрәзәләрендә, хәтта Чүпрәле районында кояшлы иртәне беренче булып сәламләүче Бизнә тауларында да ниндидер сагыш бар. Алар ничә ел инде Казаннан кайтып үзләрен Тукай сүзләре белән сәламләүче нечкә хисле шагыйрьне күрмиләр.
Шагыйрь, прозаик, тәрҗемәче һәм журналист, СССР Язучылар берлеге әгъзасы (1983) Хәйдәр Гайфетдин улы Гайнетдинов (әдәби тәхәллүсе – Хәйдәр) 1952 елның 27 ноябрендә Татарстанның Зәй районындагы Дүрт Мунча авылында туа. Урта мәктәпне тәмамлаганнан соң (1970), ул бер ел колхозда эшли, аннары, Казанга килеп, 1971-1976 нчы елларда Казан дәүләт университетының татар филологиясе бүлегендә югары белем ала. Хәйдәр Гайнетдинов 1976 елның апреленнән бирле матбугат эшендә була: «Ялкын» журналы редакциясендә җаваплы сәркатип вазыйфасын башкара.
Алсу канга катты шинелькәем,
Нинди-нинди утка кермәдем!
Ә мәхәббәт сугыш ялкыныннан
Кайнар икән, шуны белмәдем…
Шагыйрь, 1936 елдан СССР Язучылар берлеге әгъзасы Гали Хуҗи (1912-1966) татар совет поэзиясендә поэмалар авторы буларак та билгеле. Ул утызынчы еллар азагында ук «Комсомолка» һәм «Хәсән күле» поэмаларын иҗат иткән. Шагыйрьнең шушы чордан соңгы иҗаты тулысы белән диярлек Бөек Ватан сугышы каһарманлыгын чагылдыруга багышланган. Сугыш елларында ул бу темага «Зоя Космодемьянская», «Россия», шагыйрь Фатих Кәримгә багышланган «Гражданин, солдат, шагыйрь» һәм башка поэмаларын язган, ә сугыштан соң, М.Җәлилгә атап, «Кырык хикәят» дигән поэмалар циклы һәм башка күп кенә әсәрләр иҗат иткән.
18 октябрь, 1988 ел, Пицунда
Тәүфикъ, хәерле көн!
Миннән хат килеп төшәр дип исеңдә дә юктыр, үз эшең, мең мәшәкатең белән йөреп ятасыңдыр. Юк, сиңа мәшәкать өстәргә дә, эш кушып үтенергә дә җыенмыйм, мәгәр, хатны байтактан язасым килеп йөрим, гадәттәгечә, вакытны гына җиткерә алмыйм…
Барудиның Мәрҗани юлыннан баруы аның бөтен хезмәтеннән күренә.
Мин укыган елларны мәдрәсә бик төзек хәлдә иде. Рөшдия корпусында торак-ятак бүлмәләре беренче катта, дәрестханәләр икенче катта иде. Торакта аерым бүлмәдә мөбассыйр-күзәтүче, борынгыча әйткәндә, казый тора иде. Гадәттә, ул яшь хәлфәләрдән берәү.
Гаилә вә мәктәбнең бер-берсенә ярдәмләшүләре ляземдер. Ибтидаи мәктәбләрнең вазыйфалары яшь балаларга ялгыз гыйлем бирү, дин белдерү, дөньяга карашларын алыштыpy гына түгел. Бәлки, әдәб исламиягә күндерү, гүзәл әхлакка гадәтләндерү вә, хәзерге ихласча әйткәндә, тәрбия кылу тәгълимдән алда тотарга тиешле булган мәктәбләрнең иң беренче вазыйфаларыдыр. Мәктәбтән әдәб алуб чыкмаган бала кемнән вә кайдан әдәб алур?