Фирдәвес Зариф

Күршегә әллә нәрсә булды әле. Ике сүзнең берендә: «Булдырабыз!» — дип кенә тора. Элегрәк андый гадәтен шәйләгәнем булмады. Фәлән кеше фәләнчә эшләгән, әллә без дә тәвәккәлликме, дигәндә: «Кая инде ул безгә!» — дип кенә җиббәрә иде.

“Дөнья бит ул куласа, бер әйләнә, бер баса”, диләрме әле… Безнең ил дә, җитмеш елдан артык социализм куласасында әйләнгәннән соң, яңадан капитализм тәгәрмәче астында калды. Шунда инде Маркс бабайның “Капитал”ын искә төшердек. Хәер, гади халыкка караганда алыпсатарлар аны яхшырак өйрәнгән булып чыкты.

Алафузов заводы эшчесенең оныгы Лимон Лениз улы Минвәлиевтән Президентка Ачык хат

Хөрмәтле Президент әфәнде! Мин потомственный эшче династиясеннән. Бабам гомер буе Алафузовның күн эшкәртү заводында бил бөккән, төшке ял вакытында ишегалдына чыгып, Алафузов белән бергә тәмәке көйрәткән.

Барысы да шул үзгәртеп корудан, иптәш Горбачевтан башланды. Югыйсә, кеше кешегә дус, иптәш һәм терәк булып йөргән булыр идек. Ә хәзер түрәләргә иптәш дип әйтеп кара әле син. «Каз дуңгызга иптәш түгел!» – дип кенә җибәрәләр. Хәер, хайваннарны рәнҗетмик.

Ни генә димәгез, реформаларны яратам мин, җәмәгать! Нинди генә төре юк аның бездә: икътисади реформа, акча реформасы, сәяси реформа, торак-коммуналь хуҗалык реформасы… Баш та инде безнең җитәкчеләрдә, гел яңалыкка омтылалар. Бер сүз белән әйткәндә, бабайларның: «Хәрәкәттә — бәрәкәт!» – дигән акыллы киңәшен истә тотып эш итәләр.

Тәмам чаярып бетте Кәлинең хатыны. Кайда нинди акция үткәрелүен реклама гәзитләреннән карап кына тора. Әле беркөнне кибеттән өч пар аяк киеме күтәреп кайтты. Үзенең куанычтан авызы колагына җиткән: “Ике пар алгач, берсен бушка өстәп бирделәр”, – ди. Икенче көнне өйгә шкаф биеклеге суыткыч кайтып утырды. Янында кечкенә телевизор да бар. Анда да акция үткәреп, телевизорны бүләк иткәннәр икән.

“Багучыга барма, башка бәла алма”, дип, дөрес әйткән икән бабайлар. Моның шулай икәнлегенә Гаптери үз башыннан кичкәч төшенде.
Хәер, багучы-күрәзәчегә аптыраганнан барды ул. Ни хикмәттер, йокысы качты. Баштарак йоклап киткәндәй була да төн урталарында торып утыра. Аптырагач, телевизор да кабызып карый: юк, керми йокы дигәннәре…

Тәки үз эшен ачты Гарәпша. “Бер төнлек ир” ул хәзер. “Мир үгезе”, – дип, авызыгызны юкка ерасыз, бай, дәрәҗәле ханымнар гына чакыралар аны. Үзләренең ирләре юкмени, дисезме? Соң, чын ирләр бармак белән генә санарлык хәзер. Булдыксыз ирләрне ашатып ятканчы, болай арзангарак төшә икән аларга.

Вәлинең күршесе Галәү кинәт баеп китте. Болай төшемле эштә дә түгел үзе, ишегалды себерә. Фатирында затлы яңа мебель, йорт кинотеатры пәйда булды. Югыйсә кредитка алган компьютердан башка карарлык җиһазы да юк иде.

“Яшәп тә куялар соң! Вәт мәхәббәт ичмасам.., – дип көрсенеп куйды Сәйфи бакча ягыннан ишетелгән мәче тавышларын тыңлап. – Болар минем ише генә түгел инде”.
Кухня ягыннан хатыны Зәлидә тавыш бирде: